Kleedkamerverhalen vier

Papendrecht - BVCB: 2-0 (0-0)
Een verhaal over ijsberen, nachtkaarsen en zon…

Na drie versies kleedkamergeheimen, nu eens een heel andere variant. Kleedkamerbekentenissen. Past ook goed, zo aan het einde van het seizoen. Maar eerst nog de wedstrijd tegen Papendrecht. De eerste wedstrijd was in een terechte 0 tegen 1 nederlaag geëindigd. BVCB speelde zwakjes. Vanmiddag de kans op revanche in het industriële Papendrecht. Een gemeente waar Hollands glorie hoogtij viert. Suikerbieten. Watermanagement. Baggeraars. Zelfs, de in zijn tijd hypermoderne Fokker, pionier in vliegzaken, heeft een prominente plaats in de Drechtstreek. Kom er maar eens om.

Trainer Melvin Boel was om tien over negen aangekomen op Schiphol na een week Nigeria. Een land waar voetbal een kwestie van overleven is. Als je goed bent en er alles aan doet, dan ben je in de gelegenheid om je familie, soms wel je hele dorp te onderhouden met je talent. De zuivere woorden komen aan bij de mannen. Zet zaken in perspectief. Hoe prettig we het hier in Nederland hebben.

Bvcb begint goed aan de wedstrijd. in de vierde minuut een mooie vrije trap van Nick de Bil. Maar de ervaren sluitpost zweeft op schitterende wijze naar de kruising. Al ware het familie van Anthony Fokker zelf. Een paar minuten later een grote kans voor Papendrecht. Jurry Luciano schiet op randje buitenspel net naast. In de zeventiende minuut stormt verdediger Chris Hartmans mee naar voren. In gedachten maakte hij een wereldgoal.

Ook de grote groep BVCB'ers zag dit wel zitten. Jammer genoeg lagen er wat benen in de weg. Vijf minuten later weer de beurt aan Papendrecht. Luciano laat de verdedigers regelmatig zijn hielen zien. Na een half uur de mooiste aanval van de middag. BVCB combineert over veel schijven en brengt, de voor het eerst in de basis startende,
Lafdil Fissoune in ideale positie. Jammer genoeg raakt hij de bal maar half en stuurt hem langs de verkeerde kant van de paal.
In de 43e minuut laat verdediger Kevie zich gaan en maakt een lelijke overtreding op Michael de Rooy. Gelukkig staat de lange spits gewoon weer op. Zijn tegenstander kan vervroegd gaan rusten.

Dat wedstrijden tegen tien man lastig zijn, bewijst BVCB eigenlijk de gehele tweede helft. Was het de plotseling opkomende warmte (uw reporter was vergeten te "smeren", dus een gloeiend voorhoofd is zijn straf), of wist men zich geen raad met de goed geconstrueerde handbalverdediging van Papendrecht. Feit is dat er weinig meer lukte. Veel lange ballen. Aanvoerder Kamerling heerste als een vorst voor het centrum van de verdediging en de snelheid van Luciano werd ingezet als dodelijk wapen. In de 60e minuut schoot hij de bal na een kolderieke situatie eenvoudig binnen. Deksel op de Bergschenhoekse neus. De Blauw witten konden geen vuist meer te maken. Wisten zich geen raad met de achterstand en de ruimte. Na wat halve kansjes een scrimmage voor de goal, vier spelers probeerden doelman van de Velde in de 90e minuut te passeren. Zonder resultaat. In de laatste seconden van de blessuretijd maakt van Daley van der Graaff de wedstrijd schitterend af. Na een bekeken vrije trap ploft de bal droog in de linkerhoek van de goal. Einde wedstrijd. Teleurstelling alom. Het seizoen ging als een Papendrechtse nachtkaars uit.

De bekentenissen dan. Natuurlijk werd er in de kleedkamer een traan gelaten. Iedereen verwerkt teleurstelling op zijn eigen manier. Zinnen als: ‘wat als, stel dat…’Jan Wiegman, verzorger van dienst die het afgelopen seizoen ettelijke kilometers ijsbeerde langs de kant, staarde stilletjes voor zich uit. Ja, hij stond zelfs even stil. Heel ongewoon. Ook de harde kern kwam niet verder dan een breed scala aan voetbalwijsheden. In een enkel geval zelfs open kleedkamerdeuren. Maar moet je na zo’n seizoen nu eigenlijk teleurgesteld zijn, of niet? Dat was het grote onderwerp in de derde helft. Natuurlijk streef je sportief het hoogste na. En baal je als een stekker na zo’n teleurstellende tweekamp. Niemand zit op nachtkaarsen te wachten. Maar na een korte hersteltijd kwamen de zonnige momenten van afgelopen seizoen boven drijven.
Goed meegedraaid in de competitie. Op een puntje na… Eeeuh. Een leuke frisse groep die, geholpen door de gehele staf- en organisatie, er alles aan heeft gedaan. En op sommige momenten ook oogstrelend voetbal speelde. Goede samenwerking met andere elftallen. Veel meer verbinding met de rest van de club. En, dit is misschien wel het grootste winstpunt, het is weer druk langs de kant en mensen hebben het op een leuke manier over BVCB. Ja, we hebben zelfs afgelopen seizoen, talent van het jaar Kevin Dercks, in ons midden gehad. Belangrijkste bekentenis is misschien wel dat we het gedaan hebben zoals we vonden dat het moest.
Op een manier die bij BVCB past. En ja, daar zitten ook teleurstellingen bij. Zo vind ik het persoonlijk altijd vervelend als jongens waar je een “klik’ mee hebt, kiezen voor een andere club. Dat het op een of andere manier toch niet gelukt is om de eenheid te bewaren. Maar goed, op deze mooie Pinksterdag geen ruimte voor bewolking. We feliciteren Papendrecht met de overwinningen. We kijken met frisse moed naar het volgende seizoen. En we realiseren ons dat voetbal in Nigeria een noodzaak is om te overleven, dat er in Nepal geen voetbalvelden meer zijn en dat we dus eigenlijk alle reden hebben om op een blijmoedige manier terug te kijken op afgelopen seizoen.

Vanzelfsprekend was dit nooit gelukt zonder de inzet van iedereen. Spelers. Trainers. Overige staf. De ondersteuning van onze sponsors. En de bemoedigende woorden van onze trouwe supporters. Het is fijn om met elkaar te bekennen dat het ondanks alles een mooi seizoen was. Dank. En tot volgend jaar…
Meer foto's van Ronald Kroos