Voetbalkamp JO15-1

De doelpunter maker was namelijk Julian en zoals de regelmatige lezer weet staat hij altijd op goal in plaats van in de spits. De wedstrijd ging om de 3^e of 4^e plaats op het toernooi van OJC Rosmalen, meestal genoemd: Troostfinale. Een verschrikkelijk woord in het voetbal. Alsof het een troost is om zoiets te spelen. Geen voetballer zit erop te wachten. In het sportgekke Amerika waar je alleen maar kan winnen of verliezen zullen ze zeker geen troostfinales hebben. Maar terug naar het verhaal, BVCB kwam er wel in na een zenuwslopende strafschoppenserie. Hoe zenuwslopend? Nu, de uitslag was uiteindelijk van 20-19. In een dergelijke situatie is er natuurlijk grote druk op de keeper. Maar dat was geen probleem voor Juul. Bijna vrolijk zoals we hem kennen stond hij de ballen proberen tegen te houden. En zoals het heet, het lag niet aan hem dat de tegenstander aan het langste eind trok.

De deceptie was zo groot dat op verzoek van de spelers dan ook maar een feestopstelling voor de laatste wedstrijd werd gemaakt. Liever lachend ten onder dan met chagrijn 3^e worden. Voetbal moet een genoegen zijn. Bovendien was er geen tastbare prijs voor het laagste podiumplaatsje. Omdat Julian dus dit keer in de spits stond was het duidelijk dat Dominique het doel ging verdedigen. En ook uw immer positief ingestelde scribent zonder verstand van voetballen moet stellen dat daar de voetbaltoekomst van Dominique niet is.

Dat het team überhaupt zo ver kwam was wel tot verbazing van de staf. Immers de dag voor het toernooi bij OJC Rosmalen was het team neergestreken in een klooster in Biezenmortel. Vroeg weg bij de BVCB en gelukkig genoeg ouders die even op en neer wilden rijden. Daar aangekomen was er een vol programma. Het hoogtepunt was natuurlijk de voetbalquiz waar de sportiviteit en zelfkennis hoog in het vaandel stond, getuige de opmerkingen onder een van de antwoordformulieren “Je krijgt 5 euro als je extra punten geeft”. De ingekochte chips verdampten tijdens de quiz. En menig fles raakte leeg. Maar de energie spat van het team af. Daardoor ging de gehele groep ’s avonds laat nog even op stap. En omdat ze de trainer het hadden beloofd waren alle 17 ook gewoon voor 12 uur weer terug in het klooster. Dat het feest vanaf dat moment pas echt losbarstte hoeft niemand te vermelden. De gemiddelde slaaptijd lag onder de drie uur. Om dan een topprestatie neer te zetten op een toernooi is een opgave. Maar telkenmale wist BVCB de wedstrijd naar zich toe te trekken. De laatste, waar werd bepaald wie eerste in de poule zou worden, werd gelijk en alleen op basis van doelsaldo werd het team tweede. De halve finale kwam op de al eerder genoemde strafschoppen aan.

Maar het feest was nog niet ten einde. Samen met veel ouders was er een barbecue waarin het wel en wee van de club werd besproken en de toekomst. Daarna gingen de echte sportievelingen naar bed en gingen de gezellige ouders nog een quiz doen die niets met voetbal te maken had. De spelers waren zich er niet van bewust, die waren bezig om zo lang mogelijk wakker te blijven. Wat een aantal lukte totdat ze in de auto op weg naar huis stapten.

Het Pinksterweekeinde was een prachtige afsluiting van een in vele ogen beste seizoen ooit. Sander is een klasse trainer. Hard soms (duidelijk is een beter woord) maar het groepsproces voelt hij perfect aan. En alle spelers hebben respect voor hem. Ook de rest van de staf paste uitstekend bij de groep. Michel Jourdan maakt al meteen promotie volgend seizoen. Het weekeinde had hij perfect georganiseerd. Ook hulde aan Mark die straks nog een jubileum moet gaan vieren als 10 jaar leider. En laten we ook onze Grens niet vergeten. René vlagt niet alleen helder en duidelijk maar staat ook altijd klaar om te helpen. Hij huurt zelfs een spelersbus. Natuurlijk blijft het jammer dat een relatief groot aantal spelers volgend seizoen andere clubkleuren gaan dragen. Maar “de herinnering blijft” aan het geweldige team JO15-1 van seizoen 2018/2019. Wie het allemaal nog eens wil nalezen kan intekenen op het boek..

Meer foto's hieronder